Wspólne: doświadczenia, trudności, plany - relacja Pauliny Barańskiej

Jubileusz 25-lecia polsko-niemieckiego traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy to nie tylko okazja do świętowania, ale i chwila, w której warto zastanowić się nad doświadczeniami łączącymi obydwa kraje. Jednym z pretekstów do tego typu refleksji była organizowana 24 maja 2016 r. międzynarodowa konferencja odbywająca się pod hasłem „Współpraca Polski i Niemiec w obszarze bezpieczeństwa: dwadzieścia pięć lat wspólnych doświadczeń”.

Wydarzenie organizowane przez Instytut Stosunków Międzynarodowych UW, Instytut Nauk Politycznych i Socjologii Uniwersytetu w Bonn oraz Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej było miejscem spotkania socjologów, politologów oraz historyków z niemal całej Europy. Szczególną uwagę poświęcono trzem kluczowym aspektom: polityce bezpieczeństwa Polski i Niemiec i współpracy w tym zakresie oraz perspektywom tych dwustronnych stosunków.

Za największe sukcesy organizatorów uznać można przede wszystkim dwie rzeczy. Po pierwsze, rzeczywiście udało im się stworzyć międzynarodową konferencję, w trakcie której wyniki swoich badań oraz refleksje przedstawili wybitni specjaliści pracujący na co dzień w kluczowych europejskich ośrodkach naukowych. Wśród prelegentów warto wymienić między innymi dyrektora Instytutu Nauk Politycznych i Socjologii Uniwersytetu w Bonn – prof. dr Wolframa Hilza, Panią Dziekan Wydziału Nauk Społecznych i Ekonomicznych Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie – prof. Lucię Mokrą czy dr Andreę Maso z Wydziału Historii Powszechnej London School of Economics and Political Science.

Drugą niekwestionowaną zaletą konferencji był fakt, że kolejne referaty prowokowały nie tylko do refleksji historycznej, ale i politycznej. Obok zagadnień takich jak możliwości współpracy regionalnej w Europie czy problem bezpieczeństwa energetycznego przedmiotem dyskusji była między innymi analiza polityki Władysława Gomułki wobec  Niemiec.

Tematy referatów zaprezentowanych w trakcie konferencji nie odnosiły się wyłącznie do doświadczeń polsko-niemieckich. Poddawały one pod dyskusję także doświadczenia innych europejskich państw (np. wystąpienie dr Petera Martona poświęcone było współpracy Węgier z państwami partnerskimi NATO w ramach zagranicznych operacji wojskowych), ale i starały się uchwycić ogólniejszą perspektywę spojrzenia na region (co znalazło odzwierciedlenie między innymi w wystąpieniu prof. dr hab. Radosława Zenderowskiego, który zastanawiał się nad wyzwaniem jakim jest współcześnie suwerenność kulturowa). Zdaje się, że połączenie właśnie tych dwóch perspektyw – konkretnej i ogólniejszej – jest konieczne, gdy mowa o próbie stworzenia owocnej dyskusji dotyczącej przyszłości i przeszłości Europy.