Rada

Profesor nauk społecznych i historyk; pracuje jako profesor w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Warszawie; zajmuje się pamięcią społeczną, historią Polski i relacji polsko-niemieckich; inicjator i współredaktor największego polsko-niemieckiego projektu naukowo-wydawniczego: "Polsko-niemieckie miejsca pamięci". Dyrektor założyciel Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie oraz wieloletni współprzewodniczący Wspólnej Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej; w latach 2011-2016 członek Zarządu FWPN.

Maciej Górny, historyk, profesor i wicedyrektor do spraw naukowych w Instytucie Historii im. T. Manteuffla PAN w Warszawie, członek korespondent Austriackiej Akademii Nauk. Interesuje się dziejami Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX w. oraz historią nauki. Pisał o marksistowsko-leninowskich historiografiach regionu po 1945 roku, o zaangażowaniu ludzi nauki w politykę i polityki w naukę, a także o pamięci. W latach 2006-10 pracował w Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie. Wchodzi w skład rad redakcyjnych czasopism “Střed/Centre. Journal for Interdisciplinary Studies of Central Europe in the 19th and 20th Centuries”, “Zeitschrift für Ostmitteleuropa-Forschung” oraz “Česko-Slovenská Historická Ročenka” i „Soudobé Dějiny / Czech Journal of Contemporary History”, jest także członkiem rady naukowej “Acta Poloniae Historica”. Jako popularyzator nauki występuje w programach radiowych a także publikuje na łamach prasy społeczno-kulturalnej w takich tytułach, jak „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Gazeta Wyborcza”, czy „Polityka”. Popularyzacji historii poświęcił dwie książki: Polska bez cudów. Historia dla dorosłych (2021, nagrodzona Nagrodą Polityki w 2022 roku) oraz Historia głupich idei. Duch narodu w świątyni nauki (2022). 

Do jego ważniejszych publikacji należy książka Przede wszystkim ma być naród. Marksistowskie historiografie w Europie Środkowo-Wschodniej (2007, wydanie niemieckie 2011, angielskie 2013, czeskie 2024) i Wielka Wojna profesorów. Nauki o człowieku (1912-1923) (2014, wydanie angielskie 2019, rosyjskie 2021). Wraz z Włodzimierzem Borodziejem opublikował historię „długiej” I wojny w Europie Środkowo-Wschodniej (Nasza wojna, t. I: Imperia, 1912-1916; t. II: Narody, 1917-1923, Warszawa 2014-18 i 2021, wydanie niemieckie 2018, angielskie 2021 i 2023). Ostatnio opublikował  Drawing Fatherlands: Geographers and Borders in Inter-War Europe (2022).

Fot. Dawid Żuchowicz

Agnieszka Kowalska, dyplomatka i urzędniczka służby cywilnej. Absolwentka socjologii i stosunków międzynarodowych oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (2004-2006). Od 2006 r. pracuje w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, m.in. w Ambasadzie RP w Lublanie oraz Londynie. Od grudnia 2023 r. kieruje pracami Departamentu Polityki Europejskiej odpowiadając m.in. za współpracę polityczną polsko-niemiecką.

Były minister spraw zagranicznych NRD, pastor. Pełni funkcję przewodniczącego Rady Federalnej Fundacji Badań nad Dyktaturą SED, której działalność zainicjował. Jest też członkiem kuratorium Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność. Od 12 października 2013 roku do 22 września 2016 roku pełnił funkcję prezydenta Niemieckiego Ludowego Związku Opieki nad Grobami Wojennymi. Zajmuje się europejską polityką zagraniczną i działa na rzecz wspierania demokracji. Studiował teologię w Naumburgu i Berlinie. Od lat 70. zaangażowany w byłej NRD w polityczną działalność opozycyjną. W 1989 roku zainicjował wraz z Martinem Gutzeitem założenie w NRD Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SDP). W 1990 roku pełnił funkcję urzędującego przewodniczącego wschodniej SPD. Po wolnych wyborach w 1990 roku był członkiem Izby Ludowej NRD i ministrem spraw zagranicznych NRD. W latach 1990–2009 poseł do Bundestagu, a od 1994 do 2009 roku przewodniczący Niemiecko-Polskiej Grupy Parlamentarnej Bundestagu. Pełnił funkcję zastępcy rzecznika ds. polityki zagranicznej Frakcji SPD. W latach 1998–2006  był przewodniczącym Delegacji Niemieckiej w Zgromadzeniu Parlamentarnym NATO, a od 2000 do 2002 roku wiceprezydentem Zgromadzenia Parlamentarnego NATO.

Dyplomatka. W latach 1995–1997 studiowała w Akademii Dyplomatycznej, gdzie następnie od 1997 do 1999 roku pełniła funkcję wychowawcy. W latach 1999-2001 referentka w Referacie Dyplomacji Publicznej i Wizerunku Niemiec za Granicą w niemieckim MSZ. Od 2001 do 2004 roku była referentką ds. polityki w Ambasadzie Niemiec w Paryżu, a od 2004 do 2007 roku pracowała w referacie personalnym tej Ambasady. Od 2008 do 2011 roku kierowała wydziałem gospodarczym w Ambasadzie Niemiec w Kijowie. W latach 2011–2015 była zastępcą kierownika Referatu Komunikacji i Wizerunku Niemiec za Granicą w niemieckim MSZ, a od 2015 do 2018 roku kierowała Referatem Kultury i Mediów na Amerykę Łacińską, Afrykę, Azję, Australię i Oceanię. W latach 2018–2022 kierowała wydziałem politycznym Ambasady Niemiec w Madrycie. Od sierpnia 2022 roku jest ambasadorem, pełnomocnikiem niemieckiego MSZ ds. stosunków z krajami członkowskimi Unii Europejskiej, współpracy przygranicznej i regionalnej i ds. stosunków zagranicznych Unii Europejskiej.

Polityczka, dyplomatka, od 1982 roku studiowała lingwistykę stosowaną na uniwersytetach w Lipsku i w Warszawie, dyplomowana tłumaczka języków polskiego i rosyjskiego, od 1990 roku czynna w polityce na poziomie kraju związkowego i federacji. W latach 2001-2005 sekretarz generalna FDP. W latach 1998-2013 posłanka do Bundestagu z ramienia frakcji FDP, wiceprzewodnicząca Komisji Oświaty, Badań i Szacowania Konsekwencji Rozwoju Technologii, rzeczniczka frakcji FDP ds. polityki badań naukowych. W latach 2009-2013 sekretarz stanu w niemieckim Ministerstwie Spraw Zagranicznych i koordynatorka rządu federalnego ds. międzyspołecznych relacji polsko-niemieckich. Od sierpnia 2014 roku konsul generalna Republiki Federalnej Niemiec w Gdańsku. Wyróżniona w 2010 roku tytułem doktora h.c. Uniwersytetu Dokkyo w Japonii i w 2011 roku tytułem profesora h.c. Uniwersytetu im. Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Historyk, studiował historię, studia Europy Wschodniej oraz prawo, najpierw na Uniwersytecie w Bremie, później w Hamburgu. Od roku 1998 należy do partii Bündnis 90/Die Grünen Hamburg, w latach 2011-2015 zastępca przewodniczącego landu tej partii. 2008-2021 poseł do Bundestagu. W latach 2014-2018 członek zarządu w Europäische Bewegung Deutschland e.V. Od 2018 wiceprezes Europäische Bewegung Deutschland e.V. 2018-2021 przewodniczący polsko-niemieckiej grupy parlamentarnej w niemieckim Bundestagu. Od lutego 2020 roku przewodniczący Südosteuropa Gesellschaft. Od 1 marca 2022 roku specjalny pełnomocnik rządu federalnego ds. Bałkanów Zachodnich.

Fot. Maciej Czerski

Urodzony 6 września 1985 w Szczecinie. Kiedy miał trzy lata, jego rodzice wraz z nim i jego bratem przybyli do Nadrenii Północnej-Westfalii w ramach polityki przesiedleńczej Helmuta Kohla.

Pierwsze doświadczenia polityczne zdobywał w Junge Union. Wkrótce potem wstąpił do CDU. Po studiach pracował w międzynarodowej firmie audytorskiej. W 2014 roku delegaci Junge Union wybrali go na swojego przewodniczącego. Jako przewodniczący federalny był członkiem federalnego zarządu CDU. Ziemiak jest członkiem niemieckiego Bundestagu od 2017 roku. 8 grudnia 2018 roku został wybrany na sekretarza generalnego CDU. W opozycyjnej frakcji CDU/CSU od wyborów w 2021 roku.

Studiował prawo na Uniwersytecie w Osnabrück i Westfälische Wilhelms-Universität w Münster.