Maciej Górny

Maciej Górny, historyk, profesor i wicedyrektor do spraw naukowych w Instytucie Historii im. T. Manteuffla PAN w Warszawie, członek korespondent Austriackiej Akademii Nauk. Interesuje się dziejami Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX w. oraz historią nauki. Pisał o marksistowsko-leninowskich historiografiach regionu po 1945 roku, o zaangażowaniu ludzi nauki w politykę i polityki w naukę, a także o pamięci. W latach 2006-10 pracował w Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie. Wchodzi w skład rad redakcyjnych czasopism “Střed/Centre. Journal for Interdisciplinary Studies of Central Europe in the 19th and 20th Centuries”, “Zeitschrift für Ostmitteleuropa-Forschung” oraz “Česko-Slovenská Historická Ročenka” i „Soudobé Dějiny / Czech Journal of Contemporary History”, jest także członkiem rady naukowej “Acta Poloniae Historica”. Jako popularyzator nauki występuje w programach radiowych a także publikuje na łamach prasy społeczno-kulturalnej w takich tytułach, jak „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Gazeta Wyborcza”, czy „Polityka”. Popularyzacji historii poświęcił dwie książki: Polska bez cudów. Historia dla dorosłych (2021, nagrodzona Nagrodą Polityki w 2022 roku) oraz Historia głupich idei. Duch narodu w świątyni nauki (2022). 

Do jego ważniejszych publikacji należy książka Przede wszystkim ma być naród. Marksistowskie historiografie w Europie Środkowo-Wschodniej (2007, wydanie niemieckie 2011, angielskie 2013, czeskie 2024) i Wielka Wojna profesorów. Nauki o człowieku (1912-1923) (2014, wydanie angielskie 2019, rosyjskie 2021). Wraz z Włodzimierzem Borodziejem opublikował historię „długiej” I wojny w Europie Środkowo-Wschodniej (Nasza wojna, t. I: Imperia, 1912-1916; t. II: Narody, 1917-1923, Warszawa 2014-18 i 2021, wydanie niemieckie 2018, angielskie 2021 i 2023). Ostatnio opublikował  Drawing Fatherlands: Geographers and Borders in Inter-War Europe (2022).

Fot. Dawid Żuchowicz