Teatr w Kattowitz/Katowicach 1907-1945

Wystawa, dotycząca przeszłości katowickiego teatru, jest wspólnym projektem studentek i studentów oraz wykładowców i wykładowczyń Uniwersytetu Martina Lutra w Halle-Wittenberdze, Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie (Centrum Studiów Polonoznawczych im. Aleksandra Brücknera) oraz Uniwersytetu Śląskiego (kierunek Filologia Germańska) we współpracy z Teatrem Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Dzisiejszy Teatr im. Stanisława Wyspiańskiego rozpoczął swoją działalność w 1907 roku jako niemieckojęzyczny Teatr Miejski w Kattowitz, mieście wchodzącym wówczas w skład Cesarstwa Niemieckiego. Zgodnie z postanowieniami traktatu wersalskiego z 1921 roku na Górnym Śląsku przeprowadzony został plebiscyt, w wyniku którego miasto Kattowitz znalazło się w młodej Rzeczpospolitej Polskiej jako Katowice. Teatr miejski stał się kością niezgody między polskojęzycznymi i niemieckojęzycznymi zespołami teatralnymi. W okresie II wojny światowej narodowosocjalistyczni okupanci ponownie zakazali używania języka polskiego na scenie, wykorzystując teatr jako element swojej propagandy. W centrum uwagi znajdują się dyrektorzy i dyrektorka teatru. Zaliczali się oni do elity miasta, jednak nie byli zakorzenieni w regionie od pokoleń. Wystawa skupia się na ich biografiach w kontekstach imperialnych i narodowych.