KINO MSN

W cyklu filmów towarzyszących wystawie „Wiek półcienia. Sztuka w czasach planetarnej zmiany” prezentujemy prace korespondujące z tematami podejmowanymi przez artystów i artystki biorących udział w, czekającej na swoje otwarcie, ekspozycji. Częścią prezentowanego w sieci przeglądu są, między innymi, filmy znajdujące się w Filmotece Muzeum i wybrane tytuły z repertuaru Festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Dnia 21 maja 2020 roku, o godz. 19:00, na naszym kanale YouTube, zaprezentujemy dwa filmy: Wspólnota Leeeżeć, „Leeeżenie trupem, czyli testowanie teorii cudów”, 1990, 6’35 min. „Leeeżenie trupem, czyli testowanie teorii cudu” odbyło się pod budynkiem kultowej w PRL-u łódzkiej kawiarni “Hortex” na ulicy Piotrkowskiej. Jako prawdopodobnie najpopularniejsze wtedy miejsce spotkań, tłoczne i pełne potencjalnych oraz zwykle nieświadomych uczestników happeningów, stało się mekką sztuki ulicznej w Łodzi tamtego czasu. Artyści tworzyli “pęknięcia” w pozornie uporządkowanej rzeczywistości i naginali normy społeczne. W ramach tej akcji członkowie Wspólnoty Leeeżeć po prostu wspólnie leżeli na chodniku najruchliwszej łódzkiej ulicy, przykryci białymi prześcieradłami spod których wystawały jedynie czarne, eleganckie buty. Działanie to, choć niezwykle proste, uruchomiło całą lawinę reakcji obserwatorów. Było też w jakiejś mierze testowaniem społecznej wrażliwości. Przechodnie zostali na moment wyrwani z rutyny i zmuszeni do ustosunkowania się w jakiś sposób względem tego dziwnego wydarzenia. Wydarzenia, które przecież niosło ze sobą pierwiastek niepokoju. Niektórzy obserwatorzy sprawdzali czy artyści oddychają, próbowali ich szturchać, czy zaglądać pod płachty białego materiału. Większość z nich nie uświadamiała sobie uczestnictwa w artystycznej akcji, odwrotnie niż w galerii sztuki. „Yes Meni idą na rewolucję” (The Yes Men Are Revolting), reż. Andy Bilchbaum, Mike Bonano, Laura Nix, USA, 2014, 92 min. Przez 20 lat Andy Bilchbaum i Mike Bonanno, słynni aktywiści znani jako Yes Meni, organizowali niezwykle odważne, dowcipne i kontrowersyjne akcje przykuwające uwagę światowych mediów. Celem happeningów było ukazanie aktów łamania praw człowieka przez międzynarodowe korporacje, które dopuszczały się przestępstw i machlojek, aby osiągnąć zysk. W tej nierównej walce za broń służyły działaczom jedynie używane garnitury, w których bezwstydnie i z tupetem wkradali się na imprezy biznesowe, udając państwowych urzędników lub przedstawicieli korporacji. Ukazywali tym samym niebezpieczeństwo świata, którym rządzi pieniądz. Swoje doświadczenia przedstawili w dwóch filmach: „Yes Meni” i „Yes Meni naprawiają świat”. W trzecim filmie – „Yes Meni idą na rewolucję” – tytułowi bohaterowie są już po czterdziestce i ich dalszej działalności zagraża kryzys wieku średniego. A czeka ich największe jak do tej pory wyzwanie, czyli zmiany klimatyczne na Ziemi. Podchodzą do niego bardzo profesjonalnie i osobiście, wymyślając szereg spektakularnych akcji. W jednej z nich podszywając się pod reprezentanta Amerykańskiej Izby Handlowej, która na co dzień jest po prostu domem lobbingowym, przekonują biznesmenów, że Biały Dom będzie wspierał politykę energetyczną opartą na źródłach odnawialnych. Jednak ten film to nie tylko zabawna i zaskakująca relacja z ich ostatnich interwencji, lecz również ciekawe studium charakterów rewolucjonistów. Pokazanie, kim tak naprawdę są ludzie, po kampaniach których zwoływane są kryzysowe spotkania zarządów korporacji, pozwala z nadzieją spojrzeć na aktywizm polityczny oraz na ideę walki o zmianę świata na lepszy.