III Warszawskie Targi Książki: Promocja książki pt. "Koniec świata, jaki znaliśmy"

S. Fischer Stiftung, Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawskie Targi Książki zapraszają 10.05.2012 na spotkania z prof. Haraldem Welzerem, współautorem książki
pt. Koniec świata, jaki znaliśmy. Klimat, przyszłość i szanse demokracji przeł. Piotr Buras, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2012.

godz. 14-17, PKiN, Sala Mickiewicza
z udziałem Edwina Bendyka („Polityka”) i Karoliny Wigury („Kultura Liberalna”)
Prowadzenie: Piotr Buras („Gazeta Wyborcza”)

godz. 19.30, Nowy Wspaniały Świat, ul. Nowy Świat 63
z udziałem Jacka Żakowskiego („Polityka”) i Agnieszki Grzybek (Zieloni 2004)
Prowadzenie: Magdalena Błędowska (Krytyka Polityczna)

Wstęp wolny. Spotkania w języku polskim z tłumaczeniem symultanicznym.

Claus Leggewie i Harald Welzer
Koniec świata, jaki znaliśmy
Klimat, przyszłość i szanse demokracji
(seria KROKI/SCHRITTE)

(Wydanie oryginalne: Das Ende der Welt, wie wir sie kannten. Klima, Zukunft und die Chancen der Demokratie. S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 2009)

Rejestrowane od dłuższego czasu zmiany klimatyczne, wyczerpywanie się zasobów surowców energetycznych, zanieczyszczenie środowiska, klęski głodu, szybko rosnąca liczba ludności, kryzysy finansowe – autorzy omawiają szczegółowo wszystkie te niepokojące zjawiska i oceniają w ich świetle perspektywy istnienia świata w dotychczasowej postaci. Ich generalna konkluzja sformułowana jest w tytule książki. Autorzy stwierdzają i dokumentują drastyczny rozdźwięk między już dziś dostępną wiedzą o istniejących zagrożeniach przyszłości świata a całkowicie nieadekwatnymi według ich opinii próbami zapobieżenia katastrofie. Dla przetrwania naszej cywilizacji konieczna jest ich zdaniem radykalna zmiana funkcjonowania na wszystkich płaszczyznach tak instytucji międzynarodowych jak społeczeństw przede wszystkim krajów rozwiniętych. Motorem przemiany nie staną się przy tym – taka jest centralna teza tej książki – inżynierowie, przedsiębiorcy czy politycy, lecz może być ona dziełem jedynie społeczeństwa obywatelskiego. Konsekwencją tej tezy jest sformułowany przez autorów postulat zasadniczego pogłębienia demokracji, którego efektem byłyby skuteczniejsze zaangażowanie społeczeństw w procesy naprawcze i indywidualne poczucie odpowiedzialności obywateli za przyszłość naszej planety. Oczywistym rezultatem podjętych działań byłaby także radykalna zmiana stylu życia, niekoniecznie na gorsze, zgodnie z mottem dołączonym do wstępnego rozdziału książki, a zaczerpniętym z piosenki zespołu R.E.M.: This is the end of the world as we know it - and I feel fine.

Claus Leggewie, ur. w 1950 roku, jest dyrektorem Instytutu Kulturoznawstwa w Essen, profesorem nauk politycznych na uniwersytecie im. Justusa Liebiga w Gießen, publicystą, współwydawcą politologicznego miesięcznika Blätter für deutsche und internationale Politik (Berlin) i czasopisma Transit (Wiedeń). Jego badania skupiają się na zagadnieniach globalizacji kulturalnej, europejskiej kultury pamięci, demokracji i demokratyzacji w społeczeństwach niezachodnich, na problemach politycznej i naukowej komunikacji w mediach cyfrowych i ikonografii politycznej. W 2005 r. wydał (wspólnie z Erikiem Meyerem) książkę Ein Ort, an den man gerne geht. Das Holocaust-Mahnmal und die Geschichtspolitik nach 1989 (Miejsce, które chętnie się odwiedza. Pomnik Ofiar Holocaustu a polityka historyczna po roku 1989), w której prześledził skomplikowaną drogę prowadzącą do postawienia w Berlinie w 2005 r. wymienionego w tytule pomnika. Wspólnie z Bärbel Beinhauer-Köhler napisał książkę Moscheen in Deutschland. Religiöse Heimat und gesellschaftliche Herausforderung (2009, Meczety w Niemczech. Ojczyzna religijna i wyzwanie społeczne), zawierającą zarys historii meczetów w Niemczech, ich znaczenia i funkcjonowania, a także analizę konfliktów wokół nich w dobie najnowszej. Ostatnio opublikował (wspólnie z Anne Lang) książkę Der Kampf um die europäische Erinnerung (2011, Walka o pamięć europejską), w której analizuje europejskie obszary pamięci i odwiedza miejsca, pozwalające zdefiniować konflikty, które mają swoje źródła w historii.

Harald Welzer, ur. w 1958 roku, jest psychologiem społecznym, dyrektorem Center for Interdisciplinary Memory Research w Instytucie Kulturoznawstwa w Essen i profesorem socjologii problemów społecznych na uniwersytecie w Witten/Herdecke. Rozgłos przyniosły mu ważne publikacje z zakresu kultury pamięci, zwłaszcza książka Opa war kein Nazi. Nationalsozialismus und Holocaust im Familiengedächtnis (2002, Dziadek nie był nazistą. Narodowy socjalizm i Holocaust w pamięci rodzinnej). W 2005 r. ukazała się jego książka Sprawcy. Dlaczego zwykli ludzie dokonują masowych mordów (przeł. Magdalena Kurkowska. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2010, seria KROKI/SCHRITTE), należąca do najważniejszych i najbardziej przekonujących studiów zachowań tych, którzy w czasach narodowego socjalizmu w Niemczech uczestniczyli w masowej eksterminacji ludności żydowskiej. Jego opublikowana w 2008 r. książka Wojny klimatyczne (przeł. Michał Sutowski, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010), opisuje kierunki przemocy w obecnym stuleciu: konflikty wokół zasobów naturalnych, wojny prowadzone przeciwko własnym społeczeństwom, fale uchodźców wywołane zmianami klimatu i fale terroryzmu. Welzer dowodzi w niej, że zmiany klimatyczne stawiają społeczeństwa wobec zupełnie nowych problemów bezpieczeństwa, odpowiedzialności i sprawiedliwości. Wspólnie z Sönke Neitzelem opublikował Soldaten. Protokolle vom Kämpfen, Töten und Sterben (2011, Żołnierze. Protokoły walki, zabijania i umierania), obraz mentalności żołnierzy Wehrmachtu na podstawie analizy pochodzących z podsłuchu zapisów rozmów niemieckich jeńców wojennych w obozach angielskich i amerykańskich. Książka ukaże się niebawem po polsku w serii KROKI/SCHRITTE nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.