Poznając przeszłość kształtujemy przyszłość. Miejsca Pamięci w dialogu polsko - niemieckim
12 czerwca 2014 - 12 czerwca 2014 9:20 Łomża, ul. M. Kopernika 16, 18-400 Łomża
Zespół Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących Nr 6 w Łomży pilotuje projekt historyczno – społeczny dla młodzieży szkół średnich pod hasłem „Poznając przeszłość, kształtujemy przyszłość. Miejsca pamięci w dialogu polsko – niemieckim”.
Pod takim tytułem 12 czerwca br. odbędzie się w Łomży II Edycja Międzynarodowej Konferencja z udziałem osób, które na co dzień zajmują się pedagogiką Miejsc Pamięci. Wspólna praca i konfrontacja z historią może przynieść dobre efekty pedagogiczne. Podstawowym warunkiem realizacji takich programów jest zrozumienie rozmaitych perspektyw i rozmaitych warunków historycznych, społecznych i politycznych w Niemczech i w Polsce; celem jest znalezienie wspólnej bazy porozumienia i bazy programowej oraz wspólnych celów pedagogicznych.
Obopólne zajmowanie się historią stanowi istotną możliwość kształcenia wrażliwości na los innych ludzi i na zagrożenia godności ludzkiej, a zarazem przejęcia odpowiedzialności za społeczeństwo, w którym żyjemy, i za jego przyszłość. Niemieckie obozy koncentracyjne i obozy zagłady oraz okrucieństw systemu narodowosocjalistycznego w których zginęło tysiące naszych rodaków obciążają stosunki polsko-niemieckie do dziś. Bez prawdziwej konfrontacji nie do pomyślenia jest ani pojednanie i zrozumienie między dwoma narodami, ani współpraca podejmowana z myślą o przyszłości. Ażeby wyjść ku teraźniejszości potrzeba wyzbyć się myślenia o obozach koncentracyjnych wyłącznie w kategoriach mitu i symboli i potraktować je jako realny fakt historyczny uwarunkowany społecznie, politycznie i psychologicznie. Poznanie uwarunkowań stwarza możliwość poszukiwania odpowiedzi na pytanie: co robić by historia się nie powtórzyła oraz w sposób świadomy wskazywać paralele ze współczesnością, szukać właściwych postaw obywatelskiej odpowiedzialności. Otwarcie należy przyznać, że dla takiego procesu pedagogicznego trudno jest odnaleźć pomoc w samej muzealnej ekspozycji. Ta wyrwana jest z naszego kontekstu historycznego i skupia się, co oczywiste na dokumentacji zbrodni i epatowaniu jej rozmiarami. Odpowiedzi na pytanie, jak to stało się możliwe, należy poszukiwać poza nią. Pragniemy w ten sposób polepszać wzajemne zrozumienie, przezwyciężać uprzedzenia i przyczyniać się do pojednania między Polakami i Niemcami. Za szczególnie interesujące uznamy obserwacje tego, jak rozwija się stosunek Polaków do Niemców i na odwrót.
Pod takim tytułem 12 czerwca br. odbędzie się w Łomży II Edycja Międzynarodowej Konferencja z udziałem osób, które na co dzień zajmują się pedagogiką Miejsc Pamięci. Wspólna praca i konfrontacja z historią może przynieść dobre efekty pedagogiczne. Podstawowym warunkiem realizacji takich programów jest zrozumienie rozmaitych perspektyw i rozmaitych warunków historycznych, społecznych i politycznych w Niemczech i w Polsce; celem jest znalezienie wspólnej bazy porozumienia i bazy programowej oraz wspólnych celów pedagogicznych.
Obopólne zajmowanie się historią stanowi istotną możliwość kształcenia wrażliwości na los innych ludzi i na zagrożenia godności ludzkiej, a zarazem przejęcia odpowiedzialności za społeczeństwo, w którym żyjemy, i za jego przyszłość. Niemieckie obozy koncentracyjne i obozy zagłady oraz okrucieństw systemu narodowosocjalistycznego w których zginęło tysiące naszych rodaków obciążają stosunki polsko-niemieckie do dziś. Bez prawdziwej konfrontacji nie do pomyślenia jest ani pojednanie i zrozumienie między dwoma narodami, ani współpraca podejmowana z myślą o przyszłości. Ażeby wyjść ku teraźniejszości potrzeba wyzbyć się myślenia o obozach koncentracyjnych wyłącznie w kategoriach mitu i symboli i potraktować je jako realny fakt historyczny uwarunkowany społecznie, politycznie i psychologicznie. Poznanie uwarunkowań stwarza możliwość poszukiwania odpowiedzi na pytanie: co robić by historia się nie powtórzyła oraz w sposób świadomy wskazywać paralele ze współczesnością, szukać właściwych postaw obywatelskiej odpowiedzialności. Otwarcie należy przyznać, że dla takiego procesu pedagogicznego trudno jest odnaleźć pomoc w samej muzealnej ekspozycji. Ta wyrwana jest z naszego kontekstu historycznego i skupia się, co oczywiste na dokumentacji zbrodni i epatowaniu jej rozmiarami. Odpowiedzi na pytanie, jak to stało się możliwe, należy poszukiwać poza nią. Pragniemy w ten sposób polepszać wzajemne zrozumienie, przezwyciężać uprzedzenia i przyczyniać się do pojednania między Polakami i Niemcami. Za szczególnie interesujące uznamy obserwacje tego, jak rozwija się stosunek Polaków do Niemców i na odwrót.