HOME MOVIES: NIECHCIANE ARCHIWA | Amatorskie nagrania filmowe jako źródło historyczne

Porozmawiamy o filmach amatorskich jako źródle do badań historycznych. Co nowego wnoszą te materiały do naszej wiedzy na temat nazizmu i II wojny światowej? Czym różnią się one od innych źródeł, dokumentów urzędowych, relacji świadków, zdjęć czy filmów propagandowych? Na co trzeba szczególnie uważać przy ich analizie? W dyskusji udział wezmą dr hab. Magdalena Saryusz-Wolska i dr Margarethe Wach. Spotkanie poprowadzi dr Zofia Wóycicka (Wydział Socjologii UW). O CYKLU HOME MOVIES: NIECHCIANE ARCHIWA W 1932 roku firma Kodak wprowadziła na rynek wynalazek, który zdemokratyzował kino – lekkie, przenośne kamery. Węższa niż w przypadku profesjonalnego sprzętu taśma 8mm pozwalała zapisać na jednej rolce od 3 do 4,5 minuty nagrania. Firma zapewniała pełną obsługę w myśl hasła: „Ty naciskasz przycisk, my robimy resztę”. Wkrótce konkurencyjne rozwiązania przedstawiła niemiecka Agfa; obie firmy jeszcze przed wojną oferowały zapis na taśmie kolorowej. Filmowcy-amatorzy utrwalali więc na taśmach wszystko: relacje z wakacji i podróży, uroczystości rodzinne, wydarzenia publiczne, spacery i życie domowe. Wybuch wojny nie oznaczał końca kariery home movies. Filmowcy-amatorzy w żołnierskich mundurach poruszali się po całej Europie, docierając wszędzie, gdzie stacjonowały niemieckie wojska. Utrwalali to, czego nie chciały widzieć kamery filmujące na użytek propagandy III Rzeszy. To właśnie te nieznane i odrzucone świadectwa filmowe z okresu okupacji niemieckiej nagrywane przez żołnierzy i przedsiębiorców będą tematem spotkań. W ramach każdego z nich pokażemy wybrane fragmenty filmów poświęcone innemu okresowi bądź aspektowi wojennej rzeczywistości na terenach polskich okupowanych przez III Rzeszę. Cykl spotkań „Home movies: niechciane archiwa” jest współfinansowany ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej. Partnerzy: Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie, Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie.