Spektakle Polskiego Teatru Tańca II
18 grudnia 2015 - 18 grudnia 2015 20.00 Bielefeld, DansArt Theater Am Bach 11 33602 Bielefeld
"HELLO, MY FRIEND!"
choreografia: Paweł Malicki. Muzyka: Asaf Avidan, Bloodstone, Las Hermanas Goggi, Boris Kovac & Ladaaba Orchestra, Elvis Presley, La Lupe, Nada Malanima, The Black Keys, Alva Noto. Tańczą: Fabian Fejdasz, Paulina Jaksim, Zbigniew Kocięba, Paweł Malicki. Aranżacja muzyki: Daniel Stryjecki
kostiumy, scenografia: Pawel Malicki. Premiera: 25.04.2014.
Bardzo trafną narracją do spektaklu "Hello, My Friend!”, jak i po części inspiracją do tematu jest cytat ze Sławomira Mrożka: „Nie lubię męskości… Określenie „zniewieściały” jest w gruncie rzeczy określeniem pochlebnym. Oznacza ono, że dany osobnik często się myje, nie lubi zabijać ludzi, zdolny jest do współczucia, nie lubi wrzeszczeć i pchać się, żeby udowodnić swoją ważność.” W „Hello, My Friend!” choreograf podejmuje temat mężczyzn i męskości oraz związanych z nimi stereotypów i przekłamań. Koncentruje się na analizie reguł zachowań i współzależności panujących w męskich grupach. Paweł Malicki nie ucieka od obnażania ich niedoskonałości, gdyż jak powszechnie wiadomo – nie ma ludzi idealnych, zwłaszcza mężczyzn.
"HELLO, STRANGER!" Choreografia: Paweł Malicki. Muzyka: Alva Noto, Marino Marini, Nicola Porpora (wyk. Cecilia Bartoli), Grimes, Rebekah del Rio, G. F. Händel, Mukat Edits, Go Koyashiki, Bartosz Dziadosz. Reżyseria świateł: Ewa Garniec. Scenografia i kostiumy: Adriana Cygankiewicz. Aranżacja muzyki: Bartosz Dziadosz. Tańczą: Daniel Stryjecki, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Kornelia Lech, Paweł Malicki, Adriana Cygankiewicz, Adrian Radwański. Premiera: 18.08.2013.
"Inny jest tym, czym nie jest i czym musi uzupełnić swój brak. Inny opowiada o swoich potrzebach. Inny jest podobny do mnie, jest Innym Ja, ma podobne nogi, ręce, głos, mowę. Inny ma swoje "wnętrze", swoją "głębię". W swej "głębi" jest on niewyczerpalną "pełnią", jest "bogactwem", które się "przelewa". Ale głębia ukazuje się i skrywa jednocześnie. Inność Innego wydobywa na jaw moją własną inność. Inność jest wzajemna. Inność zaskakuje, przynosi wciąż nowe niespodzianki, w całej przewidywalności jest nieprzewidywalna. Inny nie jest rzeczą między rzeczami ani przedmiotem między przedmiotami, lecz podmiotem, Innym Ja (...), z którym mogę wejść we wspólnotę My. Inny, którego napotykam, znajduje się w ruchu, co sprawia,że i we mnie budzi się świadomość możliwego ruchu. Muszę się "otworzyć" na samą inność Innego, "znosząc" własną inność. (...) Taka zmiana nie jest niczym więcej, jak konsekwentną zmianą punktu widzenia - z mojego na jego. Inny wymaga, aby stać się jego pokarmem, jego częścią składową, nim. Inny zadaje ból. Inny zbliża się, aby się "karmić mną". Co mam począć? Odsunąć się czy poddać?" "Inny", ks. Józef Tischner
"HELLO. AND GOODBYE." Choreografia i taniec: Paweł Malicki. Światła: Daniel Stryjecki. Muzyka: AGF, The Bug, Ryoji Ikeda & Dumb Type, Tim Hecker, W. A. Mozart. Grafika: Mariusz Stryjecki. Premiera: 17.04.2015.
"W Stworzeniu Adama Michała Anioła Bóg przekazuje Adamowi iskrę życia (...). Cały sens obrazu (...) zawierał się w dwóch monumentalnych ciałach, wyciągających do siebie ręce, których palce wskazujące niemal się stykają. Jest między nimi milimetr przestrzeni. I w tej próżni jest życie. Monumentalność obrazu i bogactwo szczegółów stanowią jedynie ramę, otoczkę, która jeszcze bardziej ma podkreślić tę minimalną pustkę, ten pusty punkt, który mieści w sobie wszystko." John Ajvide Lindqvist ("Wpuść mnie") Spektakle adresowane są do widzów dorosłych.
Bardzo trafną narracją do spektaklu "Hello, My Friend!”, jak i po części inspiracją do tematu jest cytat ze Sławomira Mrożka: „Nie lubię męskości… Określenie „zniewieściały” jest w gruncie rzeczy określeniem pochlebnym. Oznacza ono, że dany osobnik często się myje, nie lubi zabijać ludzi, zdolny jest do współczucia, nie lubi wrzeszczeć i pchać się, żeby udowodnić swoją ważność.” W „Hello, My Friend!” choreograf podejmuje temat mężczyzn i męskości oraz związanych z nimi stereotypów i przekłamań. Koncentruje się na analizie reguł zachowań i współzależności panujących w męskich grupach. Paweł Malicki nie ucieka od obnażania ich niedoskonałości, gdyż jak powszechnie wiadomo – nie ma ludzi idealnych, zwłaszcza mężczyzn.
"HELLO, STRANGER!" Choreografia: Paweł Malicki. Muzyka: Alva Noto, Marino Marini, Nicola Porpora (wyk. Cecilia Bartoli), Grimes, Rebekah del Rio, G. F. Händel, Mukat Edits, Go Koyashiki, Bartosz Dziadosz. Reżyseria świateł: Ewa Garniec. Scenografia i kostiumy: Adriana Cygankiewicz. Aranżacja muzyki: Bartosz Dziadosz. Tańczą: Daniel Stryjecki, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Kornelia Lech, Paweł Malicki, Adriana Cygankiewicz, Adrian Radwański. Premiera: 18.08.2013.
"Inny jest tym, czym nie jest i czym musi uzupełnić swój brak. Inny opowiada o swoich potrzebach. Inny jest podobny do mnie, jest Innym Ja, ma podobne nogi, ręce, głos, mowę. Inny ma swoje "wnętrze", swoją "głębię". W swej "głębi" jest on niewyczerpalną "pełnią", jest "bogactwem", które się "przelewa". Ale głębia ukazuje się i skrywa jednocześnie. Inność Innego wydobywa na jaw moją własną inność. Inność jest wzajemna. Inność zaskakuje, przynosi wciąż nowe niespodzianki, w całej przewidywalności jest nieprzewidywalna. Inny nie jest rzeczą między rzeczami ani przedmiotem między przedmiotami, lecz podmiotem, Innym Ja (...), z którym mogę wejść we wspólnotę My. Inny, którego napotykam, znajduje się w ruchu, co sprawia,że i we mnie budzi się świadomość możliwego ruchu. Muszę się "otworzyć" na samą inność Innego, "znosząc" własną inność. (...) Taka zmiana nie jest niczym więcej, jak konsekwentną zmianą punktu widzenia - z mojego na jego. Inny wymaga, aby stać się jego pokarmem, jego częścią składową, nim. Inny zadaje ból. Inny zbliża się, aby się "karmić mną". Co mam począć? Odsunąć się czy poddać?" "Inny", ks. Józef Tischner
"HELLO. AND GOODBYE." Choreografia i taniec: Paweł Malicki. Światła: Daniel Stryjecki. Muzyka: AGF, The Bug, Ryoji Ikeda & Dumb Type, Tim Hecker, W. A. Mozart. Grafika: Mariusz Stryjecki. Premiera: 17.04.2015.
"W Stworzeniu Adama Michała Anioła Bóg przekazuje Adamowi iskrę życia (...). Cały sens obrazu (...) zawierał się w dwóch monumentalnych ciałach, wyciągających do siebie ręce, których palce wskazujące niemal się stykają. Jest między nimi milimetr przestrzeni. I w tej próżni jest życie. Monumentalność obrazu i bogactwo szczegółów stanowią jedynie ramę, otoczkę, która jeszcze bardziej ma podkreślić tę minimalną pustkę, ten pusty punkt, który mieści w sobie wszystko." John Ajvide Lindqvist ("Wpuść mnie") Spektakle adresowane są do widzów dorosłych.
